top of page
Zoeken
  • Foto van schrijverMirjam Van O.

Een lach en een traan in Zuid Afrika.

“Blog juni 2018”



In 2001 bezochten mijn man en ik Zuid Afrika. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren...

Familie en vrienden dachten dat we knettergek waren. Naar Zuid Afrika? Met zijn tweeen? Een ticket boeken, een auto huren, en gewoon gaan. Heerlijk jong en onbezonnen...

Vanaf het allereerste moment dat wij toen nog op het oude vliegveld van Johannesburg uit het vliegtuig stapten voelden we ons thuis...

We keken elkaar aan, en wisten...

Dit word de reis van ons leven!

Na 7 weken kris kras door Zuid Afrika reizen waren we verliefd...

Ooit...

Dan mogen wij dit mooie land ons thuis noemen.


16 jaar, 3 kids, een huwelijk en Zuid Afrika verslaafd is eindelijk het moment daar!

Het heeft lang geduurd, maar we mochten naar Den Haag om onze paspoorten op te halen. Met jaja...

Onze visums!

Geloof me, daarvoor moet je heel veel geduld en heel veel doorzettingsvermogen hebben. Het is een bureaucratie, alles raakt zoek, wetten veranderen per uur, en jij moet gewoon maar ja en oké zeggen.

Best moeilijk als je een droom najaagt, je huis verkocht is, de tickets geboekt zijn, en je echt een week voor vertrek eindelijk je visum hebt.


En nu...

Nu wonen we ruim 1,5 jaar in Zuid Afrika. We genieten van alle moois wat Zuid Afrika ons te bieden heeft. 363 dagen per jaar schijnt de zon. De overweldigende natuur. Het leven buiten en de Zuid Afrikaanse braai is wel echt een favoriet!

Alle levenslessen die we hier leren, de uitdagingen waar we tegenaan lopen, maar zeker ook de moeilijke situaties die je tegenkomt.

Tuurlijk missen we vrienden en familie! En nog meer de gewone dingen...

Op de fiets naar de supermarkt, lopend naar school, zelfs de klagende moeders op het schoolplein.

Als je het even helemaal gehad hebt kan ik niet even met een zak Maoam naar 1 van mijn beste vriendinnen. Als ik echt voel dat een andere vriendin in de put zit moet het via de app in plaats van met een kopje koffie...

Een familielid wat overlijdt. Je wil er graag zijn voor de nabestaanden. Je wil het verdriet delen. Dat kan helaas alleen via Hallmark of de telefoon...

Een zwangerschap van naasten waar je graag meer van mee zou krijgen. Het opgroeien van de kleine van je beste vriend. En niet te vergeten... Je voelt dat je iets moet doen, maar je 10.000 km ver weg bent. De wereld was nooit groot genoeg voor ons. Dat is de afgelopen 1,5 jaar wel veranderd.

Maar... de andere kant.

Wat genieten we van de quality time die we hebben met de visite die hier naartoe gekomen zijn, en nog komen. Wat is het fantastisch om je vrienden en familie te kunnen laten zien en voelen wat jij ziet en voelt.

Het is elke keer weer bijzonder om mensen over te hebben en ze te zien genieten van alles waar wij dagelijks van mogen genieten.

Ze mee te mogen nemen in ons leven hier in het mooie en soms verontrustende Zuid Afrika.

Een land met rare gewoontes, nog steeds de nodige issues, en tegelijk hele bijzondere mensen. Een land met vele tegenpolen, en een land waar de geschiedenis nog steeds hoogtij viert.

Het land waarin we regelmatig een glimlach op ons gezicht hebben, maar zeker een traan niet ondenkbaar is.

Een andere, bijzondere wereld...

Die ik met alle liefde met jullie wil delen!

Wij werden verliefd op Zuid Afrika, en ik neem jullie mee!

Mee op dit fantastische avontuur waar geen dag hetzelfde is, en geen nacht zonder verrassingen...

Met een lach en een traan ❤️

0 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page